Είναι δύσκολο να μπεις στο μυαλό του Βαγγέλη Μαρινάκη ειδικά τώρα, μόλις μετά από ένα χρόνο στο τιμόνι του Ολυμπιακού. Μέχρι τώρα, λοιπόν, μιλούν μόνο οι πράξεις του και με αυτές έχει κερδίσει τον
“ερυθρόλευκο” κόσμο, ο οποίος παρακολουθώντας τα ρεπορτάζ αναφορικά με την υπόθεση Μιραλάς, ενθουσιάστηκε με τον τρόπο που τελικά ο πρόεδρος των Πειραιωτών κατάφερε να κρατήσει τον Βέλγο στο “λιμάνι”. Ουσιαστικά ήταν μία μέθοδος σαν αυτή που ακολούθησε πριν από ένα χρόνο περίπου για τη μεταγραφή του Άλμπερτ Ριέρα!
Παρατηρώντας, ωστόσο, κάποιος τις κινήσεις του Βαγγέλη Μαρινάκη ως τώρα θα μπορούσε να διαπιστώσει πως κάνει προσεκτικές κινήσεις λαμβάνοντας υπόψη τη γνώμη και τη θέληση του κόσμου, νιώθει τον "παλμό" του και όταν χρειαστεί, όταν η κατάσταση ευνοεί κάτι τέτοιο, κάνει μία εντυπωσιακή είσοδο και επηρεάζει τις εξελίξεις προς όφελος του Ολυμπιακού.
Από “προδότης”... “στρατιώτης”!
Ο Μιραλάς είχε εκφράσει την επιθυμία του να μείνει στο “λιμάνι” αρκετούς μήνες τώρα, αλλά ποτέ δεν φάνηκε αυτό επί της ουσίας. Ειδικά όταν μπλέχτηκε στα πόδια του Βέλγου και του Ολυμπιακού ο εκπρόσωπος του παίκτη, Κριστόφ Ενροτό, άρχισε να ραγίζει το γυαλί.
Και να φανταστεί κανείς πως ο λόγος της διαφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών δεν ήταν δα και τόσο σημαντικός. Όσα ζητούσε η πλευρά του Βέλγου τόσα θα έπαιρνε (περίπου) και το “αγκάθι” ήταν η ρήτρα αποδέσμευσης. Στον Ολυμπιακό δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να σκέφτονται πως μετά από ένα μικρό διάστημα θα ερχόταν κάποια ομάδακ θα τον έπαιρνε από τα χέρια τους με ένα ποσό μικρότερο από 5 εκατομμύρια ευρώ.
Οι μέρες, όμως, περνούσαν και ο οπαδικός Τύπος και ο κόσμος άρχισε να βαφτίζει “προδότη” και “φραγκοφονιά” τον Μιραλάς. Το διαζύγιο φαινόταν πια οριστικό.
Κάπου εκεί, όμως, πήρε την υπόθεση πάνω του ο Μαρινάκης. Και αυτό που εντυπωσιάζει τον κόσμο του Ολυμπιακού είναι πως δεν πήρε βιαστικές αποφάσεις, αλλά το προφανές. Κάλεσε τον Μιραλάς για μία τρίτη συνάντηση, αυτή τη φορά χωρίς να στείλει... πρόσκληση στον Ενροτό και τον ρώτησε: “Θες να μείνεις στον Ολυμπιακό; Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε...”.
Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο. Ο Μιραλάς είπε το “ναι” και θα φορά τη φανέλα του Ολυμπιακού για τα επόμενα τρία χρόνια έναντι 1,1 εκατομμυρίων ευρώ, ένα ποσό που θα αυξάνεται χρόνο με το χρόνο, ενώ τελικά η ρήτρα του ορίστηκε κάπου “ανάμεσα”, δηλαδή στα 8 εκατομμύρια ευρώ.
Δεν θα ερχόταν ο Ριέρα εάν...
Αν σας θυμίζει κάτι αυτή η ιστορία θα πρέπει να γυρίσετε το ημερολόγιο ένα χρόνο περίπου πίσω, όταν ο Μαρινάκης απολάμβανε τις πρώτες ημέρες στον Πειραιά (τυπικά πρόεδρος ήταν ακόμα ο Κόκκαλης) και ετοιμαζόταν για την πρώτη του “βόμβα μεγατόνων”.
Ο Ολυμπιακός είχε προσεγγίσει τον Ριέρα και στον Πειραιά είχαν ανοίξει τις πόρτες να τον υποδεχτούν. Η μεταγραφή αποδείχτηκε κάτι περισσότερο από δύσκολη, αφού και πάλι στις διαπραγματεύσεις “μπλέχτηκε” κάποιος μάνατζερ έτοιμος για... σήριαλ!
Ο Ανχέλ Καστέλ ζητούσε “τρελά” πράγματα και παρόλο που είχε έρθει στην Ελλάδα φαινόταν διατεθειμένος να φύγει άπραγος εάν δεν ικανοποιούνταν οι αρχικές του απαιτήσεις. Ο Σωκράτης Κομινάκης που είχε αναλάβει τις διαπραγματεύσεις δεν τα κατάφερε και όπως αποδείχτηκε η διαφορά μεταξύ των δύο πλευρών ήταν μόλις 500 χιλιάδες ευρώ αλλά η στάση του κ. Καστέλ είχε αρχίσει να εκνευρίζει τους Πειραιώτες που έκαναν πίσω.
Τότε, όμως, ανέλαβε δράση ο Βαγγέλης Μαρινάκης που μπήκε αίφνης μπροστά και ικανοποίησε την πλευρά Ριέρα με αποτέλεσμα να κλείσει θετικά ένα πολύ μεγάλο ντιλ συνολικής αξίας άνω των 15 εκατομμυρίων ευρώ, μία από τις μεγαλύτερες μεταγραφές στην ιστορία του Ολυμπιακού.
Για το καλό του Ολυμπιακού, κυρίως...
Και στις δύο περιπτώσεις, ο Μαρινάκης έδειξε μία στάση που αρέσει στον κόσμο του Ολυμπιακού. Δεν επέδειξε σχεδόν καθόλου εγωισμό στην προσπάθεια του να πετύχει το στόχο του και να φέρει/κρατήσεις τους δύο ποδοσφαιριστές στον Πειραιά.
Αυτό, βέβαια, του δημιουργεί ένα έμμεσο πρόβλημα... Ανοίγει την όρεξη του κόσμου που ονειρεύεται μεγαλύτερα ονόματα στο “λιμάνι”. Θα θυμάστε το σύνθημα: “Δώστε στον Μαρινάκη λίγο ούζο να μας φέρει τον Γκατούζο”. Ίσως να συμβεί κάτι αντίστοιχο και τις επόμενες ημέρες. Η πολιτική, όμως, του στυλ: “Λεφτά υπάρχουν και μπορούμε να παίρνουμε όποιον θέλουμε” μπορεί να βοηθά “μιντιακά”, στη δημιουργία μίας καλής εικόνας αρεστής στον κόσμο, αλλά επί της ουσίας γεννά προβλήματα.
Του πάει κόντρα ο... καιρός
Ζούμε σε μία εποχή που η οικονομική κρίση μας έχει “σκεπάσει” και να μην ξεχνάμε πως η εφορία έχει φτάσει πια στο 40%. Δηλαδή για κάθε συμβόλαιο ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ, πλέον στοιχίζει στην ΠΑΕ 1,4 εκατομμύρια ευρώ. Έτσι, το μπάτζετ δεν μπορεί να είναι τόσο υψηλό ώστε να αγγίξει τα... όνειρα των οπαδών του Ολυμπιακού.
Θα πρέπει, λοιπόν, στο σύνολο να μην υπάρχει πρόβλημα και για να συμπληρωθεί το ρόστερ και με ακόμα περισσότερους ποιοτικούς ποδοσφαιρσιτές που σίγουρα θα αποκτηθούν θα πρέπει να υπάρξει μία ισορροπία. Ισορροπία ακόμα και στις διαφορές μεταξύ των παικτών, αφού δεν πρέπει να υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις στα χρήματα που παίρνουν κάποιοι ποδοσφαιριστές, ειδικά για αυτούς που λογίζονται ως “βασικοί”.
Δεν αποκλείεται, μάλιστα, να γίνουν εκπλήξεις όσον αφορά κάποιους παίκτες που θα αποχωρήσουν ξαφνικά για να “ξαλαφρώσει” λίγο η ομάδα.
Ότι πει ο Βαλβέρδε
Πάνω σε αυτή την πολιτική, βέβαια, ο σύλλογος θα ήταν περισσότερο ικανοποιημένος εάν πετύχει και το πλάνο με τους “πιτσιρικάδες”. Στην ΠΑΕ “κρέμονται” από τα χείλη του Βαλβέρδε και περιμένουν από αυτόν μία θετική ανταπόκριση για τους ποδοσφαιριστές που θα ελέγξει αυτό το τριήμερο στην Κύπρο.
Ο πρώτος που δείχνει να “κόπηκε” από τον Βάσκο ήταν ο Μήτρογλου, αλλά σίγουρα κάποιοι θα μείνουν πάνω στο “κόσκινο” του. Ακόμα, όμως, και να διαφωνήσει κανείς με τις επιλογές του Βαλβέρδε, όσο τυγχάνει της στήριξης του Μαρινάκη, δεν θα φτάνει καμία “γκρίνια” στο... γραφείο του. Και αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος του Ολυμπιακού είναι διατεθειμένος να κάνει οποιοδήποτε χατήρι του πράξη...
Από “προδότης”... “στρατιώτης”!
Ο Μιραλάς είχε εκφράσει την επιθυμία του να μείνει στο “λιμάνι” αρκετούς μήνες τώρα, αλλά ποτέ δεν φάνηκε αυτό επί της ουσίας. Ειδικά όταν μπλέχτηκε στα πόδια του Βέλγου και του Ολυμπιακού ο εκπρόσωπος του παίκτη, Κριστόφ Ενροτό, άρχισε να ραγίζει το γυαλί.
Και να φανταστεί κανείς πως ο λόγος της διαφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών δεν ήταν δα και τόσο σημαντικός. Όσα ζητούσε η πλευρά του Βέλγου τόσα θα έπαιρνε (περίπου) και το “αγκάθι” ήταν η ρήτρα αποδέσμευσης. Στον Ολυμπιακό δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να σκέφτονται πως μετά από ένα μικρό διάστημα θα ερχόταν κάποια ομάδακ θα τον έπαιρνε από τα χέρια τους με ένα ποσό μικρότερο από 5 εκατομμύρια ευρώ.
Οι μέρες, όμως, περνούσαν και ο οπαδικός Τύπος και ο κόσμος άρχισε να βαφτίζει “προδότη” και “φραγκοφονιά” τον Μιραλάς. Το διαζύγιο φαινόταν πια οριστικό.
Κάπου εκεί, όμως, πήρε την υπόθεση πάνω του ο Μαρινάκης. Και αυτό που εντυπωσιάζει τον κόσμο του Ολυμπιακού είναι πως δεν πήρε βιαστικές αποφάσεις, αλλά το προφανές. Κάλεσε τον Μιραλάς για μία τρίτη συνάντηση, αυτή τη φορά χωρίς να στείλει... πρόσκληση στον Ενροτό και τον ρώτησε: “Θες να μείνεις στον Ολυμπιακό; Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε...”.
Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο. Ο Μιραλάς είπε το “ναι” και θα φορά τη φανέλα του Ολυμπιακού για τα επόμενα τρία χρόνια έναντι 1,1 εκατομμυρίων ευρώ, ένα ποσό που θα αυξάνεται χρόνο με το χρόνο, ενώ τελικά η ρήτρα του ορίστηκε κάπου “ανάμεσα”, δηλαδή στα 8 εκατομμύρια ευρώ.
Δεν θα ερχόταν ο Ριέρα εάν...
Αν σας θυμίζει κάτι αυτή η ιστορία θα πρέπει να γυρίσετε το ημερολόγιο ένα χρόνο περίπου πίσω, όταν ο Μαρινάκης απολάμβανε τις πρώτες ημέρες στον Πειραιά (τυπικά πρόεδρος ήταν ακόμα ο Κόκκαλης) και ετοιμαζόταν για την πρώτη του “βόμβα μεγατόνων”.
Ο Ολυμπιακός είχε προσεγγίσει τον Ριέρα και στον Πειραιά είχαν ανοίξει τις πόρτες να τον υποδεχτούν. Η μεταγραφή αποδείχτηκε κάτι περισσότερο από δύσκολη, αφού και πάλι στις διαπραγματεύσεις “μπλέχτηκε” κάποιος μάνατζερ έτοιμος για... σήριαλ!
Ο Ανχέλ Καστέλ ζητούσε “τρελά” πράγματα και παρόλο που είχε έρθει στην Ελλάδα φαινόταν διατεθειμένος να φύγει άπραγος εάν δεν ικανοποιούνταν οι αρχικές του απαιτήσεις. Ο Σωκράτης Κομινάκης που είχε αναλάβει τις διαπραγματεύσεις δεν τα κατάφερε και όπως αποδείχτηκε η διαφορά μεταξύ των δύο πλευρών ήταν μόλις 500 χιλιάδες ευρώ αλλά η στάση του κ. Καστέλ είχε αρχίσει να εκνευρίζει τους Πειραιώτες που έκαναν πίσω.
Τότε, όμως, ανέλαβε δράση ο Βαγγέλης Μαρινάκης που μπήκε αίφνης μπροστά και ικανοποίησε την πλευρά Ριέρα με αποτέλεσμα να κλείσει θετικά ένα πολύ μεγάλο ντιλ συνολικής αξίας άνω των 15 εκατομμυρίων ευρώ, μία από τις μεγαλύτερες μεταγραφές στην ιστορία του Ολυμπιακού.
Για το καλό του Ολυμπιακού, κυρίως...
Και στις δύο περιπτώσεις, ο Μαρινάκης έδειξε μία στάση που αρέσει στον κόσμο του Ολυμπιακού. Δεν επέδειξε σχεδόν καθόλου εγωισμό στην προσπάθεια του να πετύχει το στόχο του και να φέρει/κρατήσεις τους δύο ποδοσφαιριστές στον Πειραιά.
Αυτό, βέβαια, του δημιουργεί ένα έμμεσο πρόβλημα... Ανοίγει την όρεξη του κόσμου που ονειρεύεται μεγαλύτερα ονόματα στο “λιμάνι”. Θα θυμάστε το σύνθημα: “Δώστε στον Μαρινάκη λίγο ούζο να μας φέρει τον Γκατούζο”. Ίσως να συμβεί κάτι αντίστοιχο και τις επόμενες ημέρες. Η πολιτική, όμως, του στυλ: “Λεφτά υπάρχουν και μπορούμε να παίρνουμε όποιον θέλουμε” μπορεί να βοηθά “μιντιακά”, στη δημιουργία μίας καλής εικόνας αρεστής στον κόσμο, αλλά επί της ουσίας γεννά προβλήματα.
Του πάει κόντρα ο... καιρός
Ζούμε σε μία εποχή που η οικονομική κρίση μας έχει “σκεπάσει” και να μην ξεχνάμε πως η εφορία έχει φτάσει πια στο 40%. Δηλαδή για κάθε συμβόλαιο ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ, πλέον στοιχίζει στην ΠΑΕ 1,4 εκατομμύρια ευρώ. Έτσι, το μπάτζετ δεν μπορεί να είναι τόσο υψηλό ώστε να αγγίξει τα... όνειρα των οπαδών του Ολυμπιακού.
Θα πρέπει, λοιπόν, στο σύνολο να μην υπάρχει πρόβλημα και για να συμπληρωθεί το ρόστερ και με ακόμα περισσότερους ποιοτικούς ποδοσφαιρσιτές που σίγουρα θα αποκτηθούν θα πρέπει να υπάρξει μία ισορροπία. Ισορροπία ακόμα και στις διαφορές μεταξύ των παικτών, αφού δεν πρέπει να υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις στα χρήματα που παίρνουν κάποιοι ποδοσφαιριστές, ειδικά για αυτούς που λογίζονται ως “βασικοί”.
Δεν αποκλείεται, μάλιστα, να γίνουν εκπλήξεις όσον αφορά κάποιους παίκτες που θα αποχωρήσουν ξαφνικά για να “ξαλαφρώσει” λίγο η ομάδα.
Ότι πει ο Βαλβέρδε
Πάνω σε αυτή την πολιτική, βέβαια, ο σύλλογος θα ήταν περισσότερο ικανοποιημένος εάν πετύχει και το πλάνο με τους “πιτσιρικάδες”. Στην ΠΑΕ “κρέμονται” από τα χείλη του Βαλβέρδε και περιμένουν από αυτόν μία θετική ανταπόκριση για τους ποδοσφαιριστές που θα ελέγξει αυτό το τριήμερο στην Κύπρο.
Ο πρώτος που δείχνει να “κόπηκε” από τον Βάσκο ήταν ο Μήτρογλου, αλλά σίγουρα κάποιοι θα μείνουν πάνω στο “κόσκινο” του. Ακόμα, όμως, και να διαφωνήσει κανείς με τις επιλογές του Βαλβέρδε, όσο τυγχάνει της στήριξης του Μαρινάκη, δεν θα φτάνει καμία “γκρίνια” στο... γραφείο του. Και αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος του Ολυμπιακού είναι διατεθειμένος να κάνει οποιοδήποτε χατήρι του πράξη...
Πηγή: http://www.sportnet.gr